ღირსი გიორგი მაწყვერელი არის მერვემეცხრე საუკუნეების საქართველოს ეკლესიის ერთ-ერთი უდიდესი მოღვაწე. გიორგი წარმოშობით სამცხიდან იყო. ბასილი ზარზმელის თქმით, გიორგი "აღმოსცენდა ჴევისაგან შუარტყლისა, მშობელთაგან წარჩინებულთა და ღმრთისმოშიშთა; ხოლო აღიზარდა იგი განთქმულსა მას უდაბნოსა ოპიზას".
ღირსმა გიორგი აწყურის ეპისკოპოსად აკურთხეს სამცხის დიდი ფეოდალის, გიორგი ჩორჩანელის გარდაცვალების მეოთხე წელს, როდესაც ჩორჩანელთა გვარში და მთელსამცხეში დიდი მღელვარება და ძმათაკვლა იყო გაჩაღებული მისი მემკვიდრეობის გამო. ამ განუკითხაობის ჟამს ღირსმა გიორგი მაწყვერელმა "ხელთიდვა განგებაჲ სამცხისაჲ" და "დააწყნარა ყოველი საბრძანებელი თჳსი, ვითარცა წეს იყო და დაიპყრა ყოველი მამული და ეკლესიანი პირველთა მათ მეშფოთეთანი".
გიორგი მაწყვერელს როგორც ცნობილ მწერალს და საეკლესიო მოღვაწეს კარგად იცნობდა მისი თანამედროვე საქართველო, თუმც მის ლიტერატურულ მემკვიდრეობას ჩვენამდე არ მოუღწევია. ძირითადი ცნობები გიორგი მაწყვერელის შესახებ შემოგვინახა გიორგი მერჩულისა და ბასილი ზარზმელის თხზულებებმა.
გიორგი მერჩულე გრიგოლ ხანძთელის ცხოვრებაში წერს: "ვჰგონებდ ცხოვრებისა ამის დაწერად ბრძენთაგან და სრულთა მამათა, რომელნიცა იყვნეს ჟამთა ჩუენთა", და მათ შორის ასახელებს ღირს გიორგი მაწყვერელს. ბასილი ზარზმელი აღნიშნავს, რომ სერაპიონ ზარზმელის ცხოვრება უშუალოდ გიორგი მაწყვერელის მონათხრობის მიხედვით დაიწერა - "ყოველნი ესე სასწაულნი და საქმენი, რომელნი იგი პირველეპისკოპოსობისა და უკუანაჲსკნელ ეხილვნეს, მომითხრნეს პირმან მან უტყუელმან, გიორგის ვიტყჳ მაწყუერელს".
ღირსი გიორგი მაწყვერელი მშვიდობით მიიცვალა მეათე საუკუნის პირველ მეოთხედში.
